Ostatnie spotkanie z cyklu Choroby Zwierząt Egzotycznych odbyło się w opolskim ZOO. Szkolenie zorganizowałem wspólnie z dyr. lek. wet. Leszkiem Sobierajem. Tematem szkolenia, które prowadził dr Jarosław Zajączkowski były choroby królików. Szkolenie miało przybliżyć praktyczny aspekt utrzymywania zwierząt egzotycznych, to też już w przerwie między wykładami obejrzeliśmy trening i badanie lekarskie uchatki kalifornijskiej oraz zaplecze hodowlane uchatek. 

Uczestnicy szkolenia w ansamblu przed pokazem uchatek

Po zakończeniu wykładu, dyr. Leszek Sobieraj wręczył pamiątkowe przewodniki po ZOO i zaczęliśmy zwiedzać zwierzyniec, począwszy od najbliższych nam naczelnych.

Ogród Zoologiczny Opole powstał w latach 30-tych XX wieku na terenie parku położonego na Wyspie Bolko, którego prywatny fragment zajmujący około 1 ha został przekształcony w zwierzyniec. W 1936r., ze względu na ogromną popularność tego miejsca, ówczesne władze miejskie udostępniły ZOO publiczności, jednocześnie opłacając jego utrzymanie. W czasie II Wojny Światowej zwierzęta zostały wywiezione do Niemiec, a zniszczenia spowodowały likwidację obiektu. Dopiero w 1952 roku powstał Komitet Odbudowy Zwierzyńca w Opolu, którego staraniem 22 lipca 1953 roku Ogród został ponownie otwarty zajmując powierzchnię 2,4 ha. Klatki i wybiegi budowano w czynie społecznym, a kolekcję krajowych zwierząt wzbogacano o rzadkie i egzotyczne gatunki. Ogromnym sukcesem okazał się pierwszy w Polsce przychówek niedźwiedzi himalajskich i walabii Benetta. W 1980r. powiększono powierzchnię ZOO do 19 ha, co stało się impulsem do dalszej rozbudowy, prowadzonej jednak w sposób prosty i tani gdyż przypadła na okres kryzysu. W 1996r.  powstała nowa koncepcja modernizacji ZOO, w myśl której zwierzęta z danych kontynentów mają być eksponowane na jednym obszarze ogrodu, w tak zwanych krainach zoogeograficznych. W 1997r. Ogrodowi grozi ponowna likwidacja, kiedy to powódź stulecia, która nawiedza Opole, całkowicie niszczy jego teren i obiekty. W 1998r.  ZOO odradza się po raz trzeci. Krok po kroku oddawane są kolejne obiekty, budowane wg nowej koncepcji. Przebudowywana jest również kolekcja zwierząt. Po raz pierwszy do Opola zostają sprowadzone, żyrafy, nosorożce, pandy rude, mrówkojady oraz różne gatunki małp i małpiatek. Specjalizacją ZOO staje się hodowla pazurkowców, lemurów i zwierząt kopytnych. W 2002 roku powstaje żyrafiarnia, w 2005 - wybieg goryli, a w 2007 - basen z jedynymi w Polsce uchatkami kalifornijskimi (www.zooopole.pl). Obecnie opolski ogród zoologiczny jest jednym z najpiękniejszych w Polsce, a to za sprawą naszego Kolegi Leszka Sobieraja i oczywiście jego stuosobowej załogi.

Trudno wymienić wszystkie atrakcje, poznawaliśmy weterynaryjny i hodowlany aspekt utrzymywania zwierząt egzotycznych w ogrodach zoologicznych. Oprowadzali nas pracownicy ZOO, dlatego też przyzwyczajone do swoich opiekunów zwierzęta bez obawy podchodziły do siatki, nawet 180. kilogramowy goryl, którego mogliśmy karmić orzeszkami arachidowymi – prosto do ust, oczywiście przez siatkę. Zdjęcie powyżej pokazuje wolny wybieg przy pawilonie z gorylami, obecnie są tam trzy samce, ale w planie jest stworzenie rodzinki z samicą z Lipska.

Karmiliśmy też gerezy abisyńskie, które ze względu na agresywność są trzymane poza miejscem do zwiedzania. 

Ciekawym przeżyciem był bezpośredni kontakt z bolitą południową, po zwinięciu przypominającą owoc kokosa (bolita nie tyje w czasie ciąży, sic! - nie zmieściłaby się po zwinięciu w pancerzu), czy sweet focia z tamanduą – zdenerwowana zaczęła się ślinić i musiała z powrotem trafić na wybieg (powyżej).

Spotkanie w ezoterycznym miejscu, gdzie stajemy się zaciekawionymi dziećmi, słuchającymi z otwartymi ustami opowieści o zwierzętach, było ostatnim, kończącym akcentem szkolenia z chorób zwierząt egzotycznych. Niemniej niezwykłość opolskiego zwierzyńca, jego dusza i nowatorska idea prezentacji zwierząt, skłania do częstych odwiedzin, tym bardziej, że to przecież tak blisko.

Marek Wisła

 Pełną fotorelację umieszczę niebawem w zakładce Galeria