skrót wykładu wygłoszonego podczas Konferencji Przyszłość Weterynarii na Zamku w Mosznej 19.10.2019 r.

 

lek. wet. Dorota Suchecka

 

specjalista epizootiologii i administracji weterynaryjnej

 

Wojewódzki Inspektorat Weterynarii w Zielonej Górze

 

Kierownik pracowni badań serologicznych

 

 

W prezentacji przedstawione zostały zagadnienia dotyczące aktualnego sposobu funkcjonowania instytucji regulujących pracę lekarzy weterynarii w Wielkiej Brytanii oraz Republice Federalnej Niemiec. W Wielkiej Brytanii działa Królewskie Stowarzyszenie Chirurgów Weterynaryjnych (RCVS). Natomiast w systemie niemieckim kompetencja ta przynależy izbom poszczególnych landów, które na poziomie centralnym zrzeszone są w Federalnej Izbie Weterynaryjnej.

W ostatnich latach UK stało się interesującym rynkiem pracy dla wielu polskich lekarzy weterynarii stąd warto przybliżyć aspekty dotyczące regulacji naszego zawodu w tym kraju. Ponadto należy zwróć uwagę, że uregulowania angielskie ze względu na 175 letnią tradycję mogą zawierać istotne elementy będące wzorcem dla tego typu uregulowań. Samorząd niemieckich lekarzy weterynarii został wybrany ze względu na sąsiedztwo naszych krajów. Pomimo tego, że organizacjom tym przyświeca wspólny cel, czyli nadzór nad należytym wykonywaniem profesji lekarza weterynarii, to zarówno struktura tych organizacji jak i faktyczne aspekty ich funkcjonowania różnią się, dlatego warto je poznać, a wnioski odnieść do rozwiązań polskich.

We współczesnych realiach coraz większą rolę odgrywa zapewnienie wysokiego poziomu merytorycznego i standardów etycznych wykonywanej pracy. Rozwój tych wartości możliwy jest dzięki ustawicznemu kształceniu, które mimo, że jest obowiązkowe w obu krajach w Wielkiej Brytanii ma charakter wielopoziomowy, a lekarze przez lata osiągają status specjalisty. RCVS swoim nadzorem obejmuje nie tylko lekarzy weterynarii, ale również pielęgniarki weterynaryjne. W Niemczech ciekawie wyglądają uregulowania dotyczące udziału izb w organizacji szkół dla personelu pomocniczego.

Ważną kwestią jest podnoszenie jakości usług poprzez dobrowolną akredytację /certyfikację praktyk weterynaryjnych, która w obu krajach została wdrożona przed kilkunastoma latami. W UK funkcjonuje Program Standardów Praktyki, natomiast w Niemczech system Dobrej Praktyki Weterynaryjnej (GVP). Rozwiązanie to zyskało szczególne uznanie w UK, czego dowodem jest przystąpienie do akredytacji ponad połowy praktyk weterynaryjnych. W systemie niemieckim rozwiązania jakie wprowadzono chronią budżet praktyk i zapobiegają nieuczciwej konkurencji cenowej, tj. funkcjonuje obowiązkowy cennik usług weterynaryjnych, a spadkobiercy zmarłego lekarza mogą liczyć na pomoc izb w likwidacji praktyki. Istnieje również dodatkowe zabezpieczenia emerytalne.

Izba angielska promuje ciekawe inicjatywy wspierające lekarzy np. Fellowship, Leadership, Vet-Futures czy Mind Metters.

Równie interesujące są kwestie sposobu nadzoru nad ubojem, rozbiorem i badaniem mięsa, które w Niemczech zostały oparte na systemie pełnej etatyzacji.

Od wielu lat w naszej izbie trwają dyskusje nad wprowadzeniem standardów dla praktyk czy też zmianami w zakresie specjalizacji lekarzy weterynarii. Warto przyglądać się już funkcjonującym rozwiązaniom, z których można czerpać szereg inspiracji.